dünyanın en güzel kokan şeylerinden biri olan kurşunkalemlerimle, post-it ve silgilerimle bu çılgınlıkta varım diyorum. tükenmeze öyle özel bir merakım yok ama kaldığım otellerde masa üzerinde bırakılan not kağıtlarını, kalemleri bavulun içlerinde bir yere sokup, oda servisinin ertesi gün uçurmam için yenilerini koymasına dair ufak hesaplar yapmaktan da kendimi alıkoyamıyorum. müze geziyorsam, ederinin üç beş katı para verip hatıra kalemini alıyorum. evin içi, duvarlara sabah akşam birşeyler yazıp silsem yine de bitiremeyeceğim kalem silgiyle dolu. ödünç ya da hediye veremeyeceğim çok nadir şeylerdendir kırtasiyelerim, sanırım bir tür hastalık.